لیزر ناسا در فاصله ۱۶ میلیون کیلومتری آزمایش شد
تاریخ انتشار: ۴ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۵۷۸۷۸
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، سال هاست که ناسا سعی دارد سیستم ارتباطات لیزری را برای ماموریت های اعماق فضا ایجاد کند، در نتیجه تست های بلندپروازانه ای در زمینه این فناوری انجام داده است.
دلیل این امر آن است که سازمان فضایی مذکور هم اکنون سعی در برطرف کردن مشکلی دارد که در سیستم های رادیویی دهه ۱۹۶۰ میلادی وجود داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما سیستم DSOC می تواند نرخ دریافت پیام تا ۲۰۰ مگابیت برثانیه مدیریت کند، البته ارقام اعلام شده مربوط به تست فناوری بوده اند. نکته مهم در این زمینه گسترش برد فعالیت سیستم ارتباطاتی و این امر است که آیا چنین سیستمی می تواند مشکلات از بین رفتن اطلاعات در اتمسفر زمین را کنترل و همچنین تضمین کند لیزرهای ارسال و دریافت کننده پیام می توانند طی تست انتقال داده روی هدف تمرکز کنند یا خیر.
نخستین آزمایش تابش اطلاعات از فاصله ۱۶ میلیون کیلومتری بسیار عجیب به نظر می رسد، اما این فقط یک هدف کوچک برای ناسا است. فضاپیمای سایکی به سمت سیارکی مملو از فلزات به همین نام در حرکت است که در کمربند اصلی بین مریخ و مشتری قرار دارد. این سیارک چنان دوردست است که وقتی زمین و سایکی از هم دورتر می شوند، ۲۰ دقیقه طول می کشد تا پیام ارسالی یا دریافتی فاصله بین آنها را طی کند.
DSOC در آزمایش، لیزر خود را به سمت تلسکوپ «هال» در رصدخانه پالومار متعلق به دانشگاه «کل تک» واقع در سن دیه گو هدف گرفت. این رویداد در ۱۴ نوامبر ۲۰۲۳ میلادی اتفاق افتاد.
ابزار توانست با متمرکز شدن روی یک نور لیزرکه از آزمایشگاه تلسکوپ ارتباطات نوری در تاسیسات JPL در نزدیکی رایت‌وود، کالیفرنیا ارسال شده بود، فرایند را مدیریت کند. در مرحله بعد سیستم های خودکار به ابزار فرستنده و گیرنده کمک کردند تا روی پالومار متمرکز شود. در همین حال، نور لیزر به عنوان یک فرستنده پیام عمل کرد و سیگنال هایی به فضاپیمای سایکی فرستاد.
به گفته ناسا هیچ داده واقعی طی این آزمایش فرستاده یا دریافت نشد. بلکه هدف از انجام تست آن بود که مشخص شود دستگاه به شیوه درست کار می کند و در فضاپیای سایکی اختلال ایجاد نمی کند.
همزمان با دور شدن سایکی از زمین، تست های بلندپروازانه تری از جمله انتقال داده از فضاپیمای ناسا به مریخ انجام می شود.
آبی بیسواس، تکنسین پروژه DSOC در آزمایشگاه JPL ناسا می گوید: این یک دستاورد عظیم است. سیستم های روی زمین به طور موفقیت آمیز فوتون های متعلق به لیزرهای فضایی را از فرستنده گیرنده DSOC روی فضاپیمای سایکی ردیابی کردند. ما همچنین توانستیم داده هایی ارسال کنیم. به عبارت دیگر ما توانستیم تکه هایی از نور را به اعماق فضا بفرستیم و دریافت کنیم.
کد خبر 5949015منبع: مهر
کلیدواژه: فناوری فضایی ناسا فضاپیما لیزر سیارک زمین معاونت علمی فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری هوش مصنوعی حاکمیت سایبری تحقیقات علمی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نوآوری سازمان فضایی ایران شرکت دانش بنیان روح الله دهقانی فیروزآبادی فناوری نانو قانون امنیت اطلاعات توافقنامه همکاری امنیت سایبری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۵۷۸۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ناسا پس از نیم‌قرن نقشه آبی زمین را دوباره ترسیم کرد/ عکس
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در حال حاضر محققان ناسا با استفاده از یک رویکرد جدید، تخمین‌های جدیدی از میزان جریان آب از رودخانه‌های زمین، سرعت جاری شدن آن به اقیانوس و میزان نوسان هر دو رقم در طول زمان به دست آورده‌اند. چنین اطلاعاتی برای درک چرخه آب سیاره و مدیریت منابع آب شیرین آن بسیار مهم است.
برای دستیابی به تصویری جهانی از میزان آب موجود در رودخانه‌های زمین، دانشمندان آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) اندازه‌گیری‌های جریان سنج را با مدل‌های کامپیوتری حدود ۳ میلیون بخش رودخانه در سراسر جهان ترکیب کردند. این تحقیق توسط الیسا کالینز، که این تحلیل را به عنوان یک کارآموز JPL و دانشجوی دکترا در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی انجام داد، انجام شد و در Nature Geoscience منتشر شد.
دانشمندان تخمین زدند که حجم کل آب رودخانه های زمین از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۹ به طور متوسط ۲۲۴۶ کیلومتر مکعب (۵۳۹ مایل مکعب) بوده است. این معادل نیمی از آب دریاچه میشیگان و حدود ۰.۰۰۶ درصد کل آب شیرین است که خود ۲.۵ درصد از حجم جهانی است. رودخانه‌ها علیرغم نسبت کمی که از آب سیاره دارند، از زمان‌های اولیه تمدن‌ها برای انسان حیاتی بوده‌اند.
نقشه بالای این صفحه حجم آب ذخیره شده بر اساس منطقه هیدرولوژیکی را نشان می‌دهد. محققان تخمین زدند که حوضه آمازون (تیره ترین آبی) حاوی حدود ۳۸ درصد از آب رودخانه جهان است که بیشترین میزان را در بین هر منطقه هیدرولوژیکی ارزیابی شده، دارا است. همین حوضه همچنین بیشترین آب را به اقیانوس تخلیه می‌کند. این ۱۸ درصد از تخلیه جهانی به اقیانوس است که از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۹ به طور متوسط ۳۷۴۱۱ کیلومتر مکعب در سال در سال بوده است.
برای بخش‌هایی از حوضه رودخانه‌های کلرادو، آمازون، و اورنج و همچنین حوضه موری-دارلینگ در جنوب شرقی استرالیا کمیت منفی جریان‌های آبی تخمین زده شده‌است که بیشتر نشان دهنده مصرف شدید آب توسط انسان است. در واقع در این نقاط ما شاهد ردپای انسان هستیم.
227227
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901819
افزایش ۳۵ درصدی حقوق بازنشستگان حداقل بگیر/کمترین حقوق آن ها ۱۰ میلیون تومان می شود